WYSOKA (Vysoká) 2565 m n.p.m.
Wybitny szczyt w głównej grani Tatr Wysokich (Słowacja) między Ciężkim Szczytem, od którego oddziela go Przełęcz pod Wysoką, a Zachodnią Rumanową Czubą, od której oddziela go Zachodnia Rumanowa Przełęcz. Na pd.- wsch. Wysoka jest oddzielona Przełęczą pod Smoczym Szczytem od Smoczego Szczytu, a na pd. Siarkańską Przełęczą od Siarkana. Ma dwa wierzchołki: pn.-zach., niższy, na którym w 1957 lub 1958 roku postawiono niewielki żelazny krzyż oraz pd.-wsch. (0,5 m wyższy według najnowszych pomiarów). Rozdziela je Przełączka w Wysokiej.
Od pd.-wsch. wierzchołka odchodzą dwie boczne granie grupy Wysokiej: pd.-wsch. grań ze Smoczym Szczytem i Szarpanymi Turniami, oraz pd. grań z Siarkanem i Złomiską Turnią. Wznosi się nad: Doliną Ciężką (odnoga Doliny Białej Wody) od pn. oraz: Dolinką Rumanową od pd.-wsch., Złomiską Zatoką od pd. i Dolinką Smoczą od pd.-zach. (wszystkie są odnogami Doliny Złomisk).
Nazwa Wysokiej została nadana z powodu jej wielkiej 
wysokości, dobrze uwydatniającej się na skutek wysmukłego kształtu i odosobnionego położenia. Wysoka powszechnie uważana jest za najpiękniejszy szczyt tatrzański. Wspaniale prezentuje się zarówno od południa znad Szczyrbskiego Jeziora, jak i od północy z Polany pod Wysoką. Szczególnie imponująco wygląda z wierzchołka Rysów, skąd widać, nieco z boku jej wspaniałą ponad 500-metrową ścianę. Widok z wierzchołka jest piękny i rozległy, częściowo podobny do panoramy z pobliskich Rysów. Jedynym mankamentem jest to, że nie widać na nim samej Wysokiej. Le-
pszym punktem widokowym jest pd.-wsch. wierzchołek.
Pierwsze znane wejście (na obydwa wierzchołki): Mor Dechy oraz przewodnicy Ján Ruman Driecny junior i Martin Spitzkopf, 3.09.1874 r.
Zimą: Harry Berceli, Károly Jordán oraz przewodnicy Johann Franz senior i Paul Spitzkopf senior, 11.04.1903 r
Opis wejścia turystycznego
Na wierzchołek nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, toteż wedle obowiązującego prawa można nań wejść tylko w towarzystwie przewodnika tatrzańskiego. Na szczyt prowadzi kilka tras dostępnych dla wprawnych turystów. Oto dwa ciekawsze warianty oraz przejście między obydwoma wierzchołkami.
Wariant A
To najkrótsza i najłatwiejsza droga prowadząca od przełęczy Waga przez Ławicę na pn.-zach. wierzchołek. W 1887 r Towarzystwo Tatrzańskie ubezpieczyło tę perć klamrami.
Skala trudności "0 +" łatwo. Czas przejścia ok. 1 godz. 30 min.
Z Wagi kilka minut w górę ku pd.-zach. bardzo łatwą granią Ciężkiego Szczytu, a potem zachodem po jej prawej stronie tylko kawałek. Teraz skośnie w prawo w górę dość gładkimi płytami (klamry) i dalej rynną przez kilka skalisto piarżystych stopni na przełączkę zwaną Przełączką pod Kogutkiem. Na drugą stronę w dół 25 m żlebkiem, a potem dalej poziomo wydeptaną percią. Po przekroczeniu żlebu spadającego z Przełęczy pod Wysoką w górę zakosami i dalej poziomo percią na tarasik, zwany Ławicą. Są tutaj murki z kamieni chroniące od wiatru.
Z Ławicy w górę żlebem (jego dnem lub gdy w żlebie leży śnieg to szczeliną między śniegiem
a jego prawą ścianą) aż do miejsca, w którym się rozszerza. Teraz na jego lewą stronę
i 10 m w górę stromymi wymytymi płytami
i małymi stopniami skalnymi (kilka klamer), a potem przy pomocy długiej klamry poziomy trawers w lewo w poprzek gładkiej stromej płyty. Dalej skośnie w lewo ku górze szutrową półką na grzbiet żebra ograniczającego nasz żleb z lewej strony. Prawą stroną żebra w górę na bliski pn.-zach. wierzchołek Wysokiej.
Wariant B
Prowadzi przez Siarkańską Przełęcz i Ławicę na pd.-wsch. wierzchołek. Skala trudności
" 0 +" łatwo. Czas przejścia ok. 3 godz. 30 min.
Od Popradzkiego Stawu idziemy nie znakowanym chodnikiem do Doliny Złomisk, zgodnie z opisem zamieszczonym w numerze GÓRY 6/ 2002. Ze środkowego piętra Doliny Złomisk, czyli ze Złomiskiej Równi w górę ku pn. wydeptaną percią na dolny skraj Złomiskiej Zatoki. Dnem, trzymając się lewej strony, wśród złomów i upłazków do progu, przez który spływa woda. Próg omijamy
z lewej strony trawiasto skalistymi stopniami, zachodami i rynnami w pobliżu Siarkana. Dalej skośnie w lewo ku górze na szerokie siodło Siarkańskiej Przełęczy. Za kopczykami w górę szerokim piarżystym grzbietem, a potem skośnie w lewo ku górze po stronie Dolinki Smoczej zboczem do żlebu spadającego z Przełączki w Wysokiej. Dnem żlebu lub na lewo odeń w górę do Ławicy. Tutaj spotykamy się z wariantem A.
Żlebem 20 m w górę, po czym trawers wybitną, poziomą, skalistą półką kilkadziesiąt kroków w prawo na grzbiet pd.-zach. żebra pd.-wsch. wierzchołka Wysokiej. W górę grzbietem żebra jeszcze 120 m. na wierzchołek.
Wariant C
Prowadzi między obydwoma wierzchołkami Wysokiej. Skala trudności" 0+" łatwo.
Czas przejścia 15 min.
Z pd.-wsch. wierzchołka Wysokiej
w dół ku wschodowi, rynną, na zielonkawą półkę i trawers w lewo u stóp stromych, gładkich ścianek szczytowych na Przełączkę w Wysokiej.
Na stronę Doliny Ciężkiej na półkę, którą na pn.-wsch. ściankę szczytową pn.-zach. wierzchołka Wysokiej. Ścianką tą w górę na ten wierzchołek.
Tekst i zdjęcia: Leszek Jaćkiewicz
"GÓRY", nr 103, grudzień 2002
(bz)
